Уул уурхайн бүтээгдэхүүний үнэ сүүлийн хэдэн жил өсөлттэй байсан тул манай улсын төсөв огцом тэлэлттэй явж ирлээ. Үнийн энэ өсөлт үүрд мөнх үргэлжлэхгүй нь мэдээж. Иймд ховорхон олдож байгаа энэ боломжийг улс орны олон жилийн хөгжлийн ирээдүйг харсан, цаашид үнэ буурсан ч улс орон маань ажрахгүй амьдрах бололцоог бүрдүүлэхэд зарцуулах ёстой болов уу. Хүмүүний амьдралтай зүйрлэвэл нэгэн айл гэнэт олдсон мөнгөө үрэлгэн байдлаар амттай хоол, чихэр жимс, өндөр үнэтэй брэндийн хувцас аваад дууссаны дараа цаашид яаж амьдрахаа мэдэхгүй байгаатай адил байна.Монголын эдийн засаг олон тулгууртай болох нөхцөлийг энэ цаг үеийн орлогоос бүрдүүлэх ёстой.

Дан ганц нэг салбараас хамааралтай амьдрах нь ямар эрсдэл дагуулдагийг 1990-ээд оны эхэн үеийн зэсийн үнийн уналт бидэнд сургамж болсон. Мөн хэт их импортын хамааралтайгаас ханшийн эрсдэл өндөртэй амьдарч байна. Төгрөгний ханш унахаар Монголбанкыг буруутгадаг зуршил бий боллоо. Богино хугацаанд төв банк засаж залруулах боломжтой ч байнга барьж чадахгүй. Угтаа манай эдийн засгийн бүтэц импортоос хэт хамааралтай учраас зах зээлийн ханшинд хөтлөгдөж амьдраад байна.Энэ чиглэлд Засгийн газар шийдвэртэй алсыг харсан алхам хийхгүйгээр сонгуулийн амлалт биелүүлэх цорын ганц зорилготой болсон мэт ажиллаж байна.

Ямар ч үнээр хамаагүй эрх мэдэлтэй болох цөөн хүмүүсийн утга учиргүй нийгмийн чиглэлийн амлалтаас болж эдийн засаг сөхрөхөд хүрээд байна. Иймд төсвийн зардлын хатуу бодлого, үйлдвэржүүлэх оновчтой бодлоготой уялдаж явах нь зүйтэй. Төсвийн ажилтны тоог цөөлж улсын хэт их данхайсан төрийн бүтцийг жижиг, энгийн, хүнд сурталгүй болгох цагийг нь олсон оновчтой шийдвэр гаргах цаг нь болжээ. Улсын төсөв бол Монгол улсын амьдралын гол эх үүсвэр биш. Хувийн хөрөнгө оруулалтыг дэмжиж, ажлын байр бий болгоход чиглэсэн үр дүнтэй бодлого хэрэгтэй байна.